Itaque iam retexo orationem meam. Ego ad illum belli civilis causam attuli, ego leges perniciosas rogavi, ego arma contra consules imperatoresque populi Romani, contra senatum populumque Romanum, contra deos patrios arasque et focos, contra patriam tuli. Fuit enim ille vir, patres conscripti, sicuti scitis, cum foris clarus, tum domi admirandus neque rebus externis magis laudandus quam institutis domesticis. About the NIV; Help translate Bibles; Bible Gateway Recommends. Quamquam nemo erat eorum, qui tum tecum fuerunt, qui mihi non censeret parci oportere. [29] Tu autem, omnium stultissime, non intellegis, si, id quod me arguis, voluisse interfici Caesarem crimen sit, etiam laetatum esse morte Caesaris crimen esse? Sed quo beneficio? 'A Marco tabellarius. ' Philippians 2 ; PHIL 2:1 If there be therefore any consolation in Christ, if any comfort of love, if any fellowship of the Spirit, if any bowels and mercies, PHIL 2:2 Fulfil ye my joy, that ye be likeminded, having the same love, being of one accord, of one mind. te autem ipsum ad populum tulisse, ut quintus praeterea dies Caesari tribueretur? Res enim ex Ka- lendis Ianuariis agitata paulo ante confecta est, minus quidem illa severe quam decuit, non tamen omnino disso- lute. Auctionis vero miserabilis adspectus; vestis Pompei non multa, eaque maculosa, eiusdem quaedam argentea vasa conlisa, sordidata mancipia, ut doleremus quicquam esse ex illis reliquiis, quod videre possemus. [XXXII] C. Caesari ex Hispania redeunti obviam longissime processisti. Übersetzung von Cicero in Verrem 2.4 113? Ego, quid ille, et contra ille, quid ego sentirem et spectarem, videbat. Quid enim aliud ille dicebat, quam causam sui dementissimi consilii et facti adferebat, nisi quod intercessio neglecta, ius tribunicium sublatum, circumscriptus a senatu esset Antonius? Si de meo iudicio quaeris, nollem; sed tamen consilium a primo reprehendendum, laudanda constantia. Syngrapha sestertii centiens per legatos, viros bonos, sed timidos et imperitos, sine nostra, sine reliquorum hospitum regis sententia facta in gynaecio est, quo in loco plurimae res venierunt et veneunt. Postea sum cultus a te, tu a me observatus in petitione quaesturae; quo quidem tempore P. Clodium, adprobante populo Romano in foro es conatus occidere, cumque eam rem tua sponte conarere, non impulsu meo, tamen ita praedicabas, te non existimare, nisi illum interfecisses, umquam mihi pro tuis in me iniuriis satis esse facturum. Et tu apud patres conscriptos contra me dicere ausus es, cum ab hoc ordine ego conservator essem, tu hostis rei publicae iudicatus? Pompei (miserum me! Ubi enim tu in pace consistes? O rem non modo visu foedam, sed etiam auditu! Tua ista detrimenta sunt, illa nostra. Mira verborum complexio! ins Griechisch. quoniam quidem hae quondam arationes Campana et Leontina in populi Romani patrimonio grandiferae et fructuosae ferebantur. Um es gleich klarzustellen: DAS IST KEINE HAUSAUFGABE!!! Ius postulabas, sed quid ad rem? Quale autem beneficium est, quod te abstinueris nefario scelere? Ne de iocis quidem respondebo, quibus me in castris usum esse dixisti. Ecquis est igitur exceptis iis, qui illum regnare gaudebant, qui illud aut fieri noluerit aut factum improbarit? ; the site of one of the first Christian … Hoc quidem est beneficium. Sed de te tu videris, ego de me ipse profitebor. Quid prandiorum adparatus, quid furiosam vinulentiam tuam proferam? P. Brett Xiang 1,323 views. Maelius, M. Manlius propter suspicionem regni adpetendi sunt necati; hi primum cum gladiis non in regnum adpetentem, sed in regnantem impetum fecerunt. [86] At etiam misericordiam captabas; supplex te ad pedes abiciebas quid petens? Charybdim dico, quae si fuit, animal unum fuit; Oceanus medius fidius vix videtur tot res tam dissipatas, tam distantibus in locis positas tam cito absorbere potuisse. [95] At quibus verbis? Atque his quidem iam inveteratis, patres conscripti, consuetudine obduruimus; Kalendis Iuniis cum in senatum, ut erat constitutum, venire vellemus, metu perterriti repente diffugimus. [34] [XIV] Sed unam rem vereor ne non probes. [63] Sed haec, quae robustioris improbitatis sunt, omittamus; loquamur potius de nequissimo genere levitatis. In quo est tua culpa non nulla. An C. Trebonio ego persuasi? Aut undique religionem tolle aut usque quaque conserva. tu etiam ingredi illam domum ausus es, tu illud sanctissimum limen intrare, tu illarum aedium dis penatibus os impurissimum ostendere? Tu, homo sapiens et considerate, quid dicis? [2] Quid putem? quia sciebam? Illud profecto [est]: non existimavit sui similibus probari posse se esse hostem patriae, nisi mihi esset inimicus. Fateor enim me, cum ea, quae acciderunt, providerem futura, tanta in maestitia fuisse, quanta ceteri optimi cives, si idem providissent, fuissent. Illos ego praestantissimos viros, lumina rei publicae, vivere volebam, tot consularis, tot praetorios, tot honestissimos senatores, omnem praeterea florem nobilitatis ac iuventutis, tum optimorum civium exercitus; qui si viverent, quamvis iniqua condicione pacis (mihi enim omnis pax cum civibus bello civili utilior videbatur) rem publicam hodie teneremus. Scio me in rebus celebratissimis omnium sermone versari eaque, quae dico dicturusque sum, notiora esse omnibus, qui in Italia tum fuerunt, quam mihi, qui non fui; notabo tamen singulas res, etsi nullo modo poterit oratio mea satis facere vestrae scientiae. Testamentum irritum fecit, quod etiam infimis civibus semper optentum est. At ego suasi. [82] Itaque ex illo die recordamini eius usque ad Idus Martias consulatum. Sed dicam alio loco et de Leontino agro et de Campano, quos iste agros ereptos rei publicae turpissimis possessoribus inquinavit. Quaero deinceps, num, hodiernus dies qui sit, ignores. Fuit alterum gravitatis, alterum prudentiae tuae. ' Sed quid opponas tandem, si negem me umquam ad te istas litteras misisse, quo me teste convincas? Virum res illa quaerebat. [104] Quis vero audivit umquam (nullius autem salus curae pluribus fuit) de fortunis Varronis rem ullam esse detractam? [25] [XI] Sed haec vetera, illud vero recens, Caesarem meo consilio interfectum. (hier hast Du übersehen, dass Caesari Dativ = 2. non modo in hac urbe, sed in omnibus terris est gesta maior, quae gloriosior, quae commendatior hominum memoriae sempiternae? Omne autem crimen tuum est, quod de te in his litteris non male existimem, quod scribam tamquam ad civem, tamquam ad bonum virum, non tamquam ad sceleratum et latronem. Utinam conere, ut aliquando illud 'paene' tollatur! Escendis, accedis ad sellam, (ita eras Lupercus, ut te consulem esse meminisse deberes) diadema ostendis. [8] Sit hoc inhumanitatis [tuae]; stultitiam incredibilem videte. Et eius viri nomine me insectari audes, cuius me amicum, te sectorem esse fateare? Glabrioni, M'. quis, qui non indoluerit tam sero se, quam nequam hominem secutus esset, cognoscere? O miser, sive illa tibi nota non sunt (nihil enim boni nosti) sive sunt, qui apud talis viros tam impudenter loquare! Tarquinium Brutus bello est persecutus, qui tum rex fuit, cum esse Romae licebat; Sp. ), si recte ratiocinabimur, uni accepta referemus Antonio. Philippic definition is - a discourse or declamation full of bitter condemnation : tirade. O detestabilem hominem, sive [eo] quod Caesaris sacerdos es sive quod mortui! di immortales! [28] [XII] At quem ad modum me coarguerit homo acutus, recordamini. Quid autem agebatur, nisi ne deleri et everti rem publicam funditus velles? Qui cum essent devii, descenderunt, ut istum, tamquam si esset, consul salutarent. Nullius insector calamitatem; tantum queror, primum eorum reditus exaequatos, quorum causam Caesar dissimilem iudicarit; deinde nescio, cur non reliquis idem tribuas: neque enim plus quam tres aut quattuor reliqui sunt. magis proprie nihil possum dicere. in quo habes scientiam quaestuosam. Cuius tu imperatoris quaestor fueras, dictatoris magister equitum, belli princeps, crudelitatis auctor, praedae socius, testamento, ut dicebas ipse, filius, appellatus es de pecunia, quam pro domo, pro hortis, pro sectione debebas. Quae est autem vita dies et noctes timere a suis? Sed quoniam veteranis cautum esse volumus, quamquam dissimilis est militum causa et tua (illi secuti sunt, tu quaesisti ducem), tamen, ne apud illos me in invidiam voces, nihil de genere belli dicam. Inde iter Alexandriam contra senatus auctoritatem, contra rem publicam et religiones; se habebat ducem Gabinium, quicum quidvis rectissime facere posset. Frequentissimo senatui sic placuit ut esset nemo qui mihi non ut parenti gratias ageret, qui mihi non vitam suam, fortunas, liberos, rem publicam referret acceptam. cuius etiam familiares de vi condemnati sunt, quod tui nimis studiosi fuissent. Acceperam iam ante Caesaris litteras, ut mihi satis fieri paterer a te; itaque ne loqui quidem sum te passus de gratia. Atque hoc in aliis minus mirabar. Te sectorem. [11] Ut igitur intellegeretis, qualem ipse se consulem profiteretur, obiecit mihi consulatum meum. Num etiam hoc, homo audacissime, ex Caesaris commentariis? Pompei voluntatem a me alienabat oratio mea. Quamquam illud quidem fuit, ut tu dicebas, omnibus bono, qui servire nolebant, tibi tamen praecipue, qui non modo non servis, sed etiam regnas, qui maximo te aere alieno ad aedem Opis liberavisti, qui per easdem tabulas innumerabilem pecuniam dissipavisti, ad quem e domo Caesaris tam multa delata sunt, cuius domi quaestuosissima est falsorum commentariorum et chirographorum officina, agrorum, oppidorum, immunitatium, vectigalium flagitiosissimae nundinae. [67] Quae Charybdis tam vorax? Ille vir fuit; nos quidem contemnendi, qui actorem odimus, acta defendimus. Quam cum illa legeret flens (erat enim scripta amatorie; caput autem litterarum sibi cum illa mima posthac nihil futurum; omnem se amorem abiecisse illim atque in hanc transfudisse), cum mulier fleret uberius, homo misericors ferre non potuit, caput aperuit, in collum invasit. Our Price: $13.99 Save: $26.00 (65%) Buy Now. Quamdiu tu voles, vitiosus consul Dolabella; rursus, cum voles, salvis auspiciis creatus. 2 Corinthians 2:3 And I wrote this same to you, lest, when I came, I should have sorrow … [117] [XLVI] Cum illo ego te dominandi cupiditate conferre possum, ceteris vero rebus nullo modo comparandus es. Quamquam in hoc genere fateor feliciorem esse te. Nihil ipse poterat, omnia rogabat, caput in aversam lecticam inserens beneficia, quae venderet, a collega petebat. Philippicae by Cicero, unknown edition, Open Library is an initiative of the Internet Archive, a 501(c)(3) non-profit, building a digital library of Internet sites and other cultural artifacts in digital form.Other projects include the Wayback Machine, archive.org and archive-it.org Sed omitto ea peccata, quae non sunt earum partium propria, quibus tu rem publicam vexavisti; ad ipsas tuas partis redeo, id est ad civile bellum, quod natum, conflatum, susceptum opera tua est. Quam attulisti rationem populo Romano, cur in eum restitui oporteret? Ut illa, credo, nefaria senatus consulta fierent, vim adferebam senatui. O incredibilem audaciam, o inpudentiam praedicandam! Ego enim amplius sestertium ducentiens acceptum hereditatibus rettuli. Etenim, si auctores ad liberandam patriam desiderarentur illis actoribus, Brutos ego impellerem, quorum uterque L. Bruti imaginem cotidie videret, alter etiam Ahalae? Unde ista erumpunt, quo auctore proferuntur? Scribam ad illos, ut, si qui forte, quod a te mihi obiectum est, quaerent sitne verum, ne cui negent. Stulte Aquinates; sed tamen in via habitabant. Si inter cenam in ipsis tuis immanibus illis poculis hoc tibi accidisset, quis non turpe duceret? Quam miserum est id negare non posse, quod sit turpissimum confiteri! Fulfil. Tu ne verbo quidem violatus, ut audacior quam Catilina, furiosior quam Clodius viderere, ultro me maledictis lacessisti, tuamque a me alienationem commendationem tibi ad impios civis fore putavisti. Homo disertus non intellegit eum, quem contra dicit, laudari a se, eos, apud quos dicit, vituperari. Auctoritas huius ordinis adflicta est; adflixit Antonius. Etiam quaerebat, cur ego ex ipso cursu tam subito revertissem. Quo enim tempore me augurem a toto collegio expetitum Cn. Respondebisne ad haec aut omnino hiscere audebis? quorum etiam institores sunt, qui ea tamquam gladiatorum libellos palam venditent. Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube. [1] Frequentia vestrum incredibilis, Quirites, contioque tanta, quantam meminisse non videor, et alacritatem mihi summam defendendae rei publicae adfert et spem recuperandae. [XXII] Tu, tu, inquam, M. Antoni, princeps C. Caesari omnia perturbare cupienti causam belli contra patriam inferendi dedisti. Read verse in New International Version At Miloni ne favere quidem potui; prius enim rem transegit quam quisquam eum facturum id suspicaretur. cur honorem Caesaris tua lege datum deseri patimur? At vero te inquilino (non enim domino) personabant omnia vocibus ebriorum, natabant pavimenta vino, madebant parietes ingenui pueri cum meritoriis, scorta inter matres familias versabantur. [XXXVI] Qui tu vir, di immortales, et quantus fuisses, si illius diei mentem servare potuisses! Qui possis? [5] [III] At beneficio sum tuo usus. Sed reliquum vitae cursum videte; quem quidem celeriter perstringam. 3 Do nothing from k selfish ambition or l conceit, but in m humility count others more significant than yourselves. Cuius tamen scelus in scelere cognoscite. At quam nobilis est tua illa peregrinatio! Quid enim me interponerem audaciae tuae, quam neque auctoritas huius ordinis neque existimatio populi Romani neque leges ullae possent coercere? Quod quidem ego favisse me tibi fateor, suasisse ne tu quidem dicis. Quid hoc turpius, quid foedius, quid suppliciis omnibus dignius? Leges alias sine promulgatione sustulit, alias ut tolleret, promulgavit. Cui? Lepido, L. Volcatio, C. Figulo, D. Silano, L. Murenae, qui tum erant consules designati, placuit idem quod consularibus M. Catoni; qui cum multa vita excedens providit, tum quod te consulem non vidit. Sunt ea quidem innumerabilia, quae a tuis emebantur non insciente te, sed unum egregium de rege Deiotaro populi Romani amicissimo decretum in Capitolio fixum; quo proposito nemo erat qui in ipso dolore risum posset continere. Quod enim verbum in istis litteris est non plenum humanitatis, officii, benivolentiae? Nescis heri quartum in Circo diem ludorum Romanorum fuisse? [43] At quanta merces rhetori data est! Quam ob rem desinite mirari haec tam celeriter esse consumpta. eundem in septemviratu nonne destituisti? NIV Faith and Work Bible, hardcover. Sed haec non huius temporis; maiora videamus. Sequitur, ut liberatores tuo iudicio, quandoquidem tertium nihil potest esse. [94] Quis enim cuiquam inimicior quam Deiotaro Caesar? [111] Quaeris, placeatne mihi pulvinar esse, fastigium, flaminem. Praesidii sui causa se facere dicit. Quid ego istius decreta, quid rapinas, quid hereditatum possessiones datas, quid ereptas proferam? Nisi forte vis fateri te omnia quaestu tuo, non illius dignitate metiri. [44] [XVIII] Visne igitur te inspiciamus a puero? ; lictores laureati antecedebant, inter quos aperta lectica mima portabatur, quam ex oppidis municipales homines honesti ob viam necessario prodeuntes non noto illo et mimico nomine, sed Volumniam consalutabant. [73] Itaque excussis tuis vocibus et ad te et ad praedes tuos milites misit, cum repente a te praeclara illa tabula prolata est. Agmine quadrato cum gladiis secuntur, scutorum lecticas portari videmus. Sed si te laus allicere ad recte faciendum non potest, ne metus quidem a foedissimis factis potest avocare? Studiorum enim suorum M. Varro voluit illud, non libidinum deversorium. Domum dico; quid erat in terris, ubi in tuo pedem poneres praeter unum Misenum, quod cum sociis tamquam Sisaponem tenebas? Pompeium, quod imperii populi Romani decus ac lumen fuit, omnes consulares, qui per valetudinem exsequi cladem illam fugamque potuissent, praetorios, tribunos plebis, magnam partem senatus, omnem subolem iuventutis unoque verbo rem publicam expulsam atque exterminatem suis sedibus! Ut Helena Troianis, sic iste huic rei publicae [belli] causa pestis atque exitii fuit. ille [induxit, ut peteret,] promissum et receptum intervertit ad seque transtulit; tu eius perfidiae voluntatem tuam adscripsisti. Quorum facinus est commune, cur non sit eorum praeda communis?' Cum hora diei decima fere ad Saxa rubra venisset, delituit in quadam cauponula atque ibi se occultans perpotavit ad vesperam; inde cisio celeriter ad urbem advectus domum venit capite obvoluto. In iis patrui nulla mentio. ut servires? Omnes ergo in culpa. Ego incolumitati civium primum, ut postea dignitati possemus, ille praesenti dignitati potius consulebat. [118] Certatim posthac, mihi crede, ad hoc opus curretur neque occasionis tarditas expectabitur. Occultatum dico; cuius non statim divulgatum? Quam domum aliquamdiu nemo adspicere poterat, nemo sine lacrimis praeterire, hac te in domo tam diu deversari non pudet, in qua, quamvis nihil sapias, tamen nihil tibi potest esse iucundum? Qua in re non tam iucundum mihi videri debuit non interfectum me a te quam miserum te id impune facere potuisse. Ne tu, si id fecisses, melius famae, melius pudicitiae tuae consuluisses. expecto enim eloquentiam tuam. Esto, fuerit haec partium causa communis. Quonam modo igitur Dolabella pervenit? Cic.Verr. [87] At etiam adscribi iussit in fastis ad Lupercalia C. Caesari dictatori perpetuo M. Antonium consulem populi iussu regnum detulisse; Caesarem uti noluisse. Erant fortasse gladii, sed absconditi nec ita multi. contemptumne me? [36] Etenim quae res egestati et aeri alieno tuo praeter mortem Caesaris subvenire potuisset? Quid est, quod addi possit? Quin his ipsis temporibus domi Caesaris percussor ab isto missus deprehensus dicebatur esse cum sica; de quo Caesar in senatu aperte in te invehens questus est. Quamquam tu quidem, ut tui familiarissimi dictitant, vini exhalandi, non ingenii acuendi causa declamas. At enim te in disciplinam meam tradideras (nam ita dixisti), domum meam ventitaras. Habet populus Romanus, ad quos gubernacula rei publicae deferat; qui ubicumque terrarum sunt, ibi omne est rei publicae praesidium vel potius ipsa res publica, quae se adhuc tantum modo ulta est, nondum reciperavit. Etenim ista tua minime avara coniunx, quam ego sine contumelia describo, nimium diu debet populo Romano tertiam pensionem. Ipse autem amore ardens confirmabat, quod desiderium tui discidii ferre non posset, se in exilium iturum. Quam volent illi cedant otio consulentes, tamen a re publica revocabuntur. Tu diadema inponebas cum plangore populi, ille cum plausu reiciebat. Quae tua fuit cognitio? An faces admovendae sunt, quae [te] excitent tantae causae indormientem? Audite, audite, patres conscripti, et cognoscite rei publicae vulnera. Sed incidi in id tempus, quod iis rebus, in quas ingressa erat oratio, praevertendum est. Vide, ne etiam facilius; nos enim nuntiationem solum habemus, consules et reliqui magistratus etiam spectionem. 3 # Gal. Quid est enim aliud Antonius? Qui magister equitum fuisse tibi viderere, in proximum annum consulatum peteres vel potius rogares, per municipia coloniasque Galliae, e qua nos tum, cum consulatus petebatur, non rogabatur, petere consulatum solebamus, cum Gallicis et lacerna cucurristi. cum tu tamen nocte socia, hortante libidine, cogente mercede, per tegulas demitterere. [66] Incredibile ac simile portenti est, quonam modo illa tam multa quam paucis non dico mensibus, sed diebus effuderit. Ipse enim Pompeium a mea familiaritate diiunxit. [88] [XXXV] Sed ad auspicia redeamus, de quibus Idibus Martiis fuit in senatu Caesar acturus. consumptis enim lacrimis tamen infixus haeret animo dolor), bona, inquam, Cn. Cum tua quid interest, nulla auspicia sunt, cum tuorum, tum fis religiosus. Mora est adlata bello, non causa sublata. Pompei Magni voci acerbissimae subiecta praeconis! an quia tribunus pl. Haec vivus eripuit, reddit mortuus. Quamquam animus mihi quidem numquam defuit, tempora defuerunt, quae simul ac primum aliquid lucis ostendere visa sunt, princeps vestrae libertatis defendendae fui. quae vero tam immemor posteritas, quae tam ingratae litterae reperientur, quae eorum gloriam non immortalitatis memoria prosequantur? [59] Reliquorum factorum eius, patres conscripti, difficilis est sane reprehensio et lubrica. [76] An, cum tu Narbone mensas hospitum convomeres, Dolabella pro te in Hispania dimicaret? [119] Quin etiam corpus libenter optulerim, si repraesentari morte mea libertas civitatis potest, ut aliquando dolor populi Romani pariat, quod iam diu parturit. Ne tu iam mecum in gratiam redeas, si scias, quam me pudeat nequitiae tuae, cuius te ipsum non pudet. Tanta enim res est, ut invidiam istam, quam tu in me vis concitare, cum laude non comparem. [7] At ego, tamquam mihi cum M. Crasso contentio esset, quocum multae et magnae fuerunt, non cum uno gladiatore nequissimo, de re publica graviter querens de homine nihil dixi. Cicero likened these speeches to those of Demosthenes' Philippic (Ad Atticus, 2.1.3), which Demosthenes had delivered against Philip of Macedon. Quid ergo? )—sed tamen quam ab dispari tenebantur! Quid est? [II] Contra rem suam me nescio quando venisse questus est. 1. At vir bonus et re publica dignus. Quis enim umquam, qui paulum modo bonorum consuetudinem nosset, litteras ad se ab amico missas offensione aliqua interposita in medium protulit palamque recitavit? Tuus videlicet salutaris consulatus, perniciosus meus. Look it up now! Quod cum ipsum factum per se praeclarum est atque divinum, tum eitum ad imitandum est, praesertim cum illi eam gloriam consecuti sint, quae vix caelo capi posse videatur. 'Caesare interfecto', inquit, 'statim cruentum alte extollens Brutus pugionem Ciceronem nominatim exclamavit atque ei recuperatam libertatem est gratulatus'. Etsi enim satis in ipsa conscientia pulcherrimi facti fructus erat, tamen mortali immortalitatem non arbitror esse contemnendam. Iura populi Romani, monimenta maiorum, omnis sapientiae ratio omnisque doctrinae. Nescio quid conturbatus esse videris; numquid subtimes, ne ad te hoc crimen pertinere videatur? Quamvis enim sine mente, sine sensu sis, ut es, tamen et te et tua et tuos nosti. Suam enim quisque domum tum optinebant, nec erat usquam tua. Nam, si dignitas significaretur in nomine, dixisset, credo, aliquando avus tuus se et consulem et Antonium. [54] O miserum te, si haec intellegis, miseriorem, si non intellegis hoc litteris mandari, hoc memoriae prodi, huius rei ne posteritatem quidem omnium saeculorum umquam immemorem fore, consules ex Italia expulsos cumque iis Cn. qui homines tam agrestes, qui se, cum eos aspexerint, non maximum cepisse vitae fructum putent? Quamquam, si in eo perseverares, ad tuam gloriam rem illam referri malebam quam ad meam gratiam. Etsi tum, cum optimum te putabant me quidem dissentiente, funeri tyranni, si illud funus fuit, sceleratissime praefuisti. Mimos dico et mimas, patres conscripti, in agro Campano collocatos. [1] [I] Quonam meo fato, patres conscripti, fieri dicam, ut nemo his annis viginti rei publicae fuerit hostis, qui non bellum eodem tempore mihi quoque indixerit? Prima classis vocatur, renuntiatur; deinde, ita ut adsolet, suffragia; tum secunda classis vocatur; quae omnia sunt citius facta, quam dixi. [112] [XLIV] Sed praeterita omittamus: hunc unum diem, unum, inquam, hodiernum diem, hoc punctum temporis, quo loquor, defende, si potes. Signa, tabulas, quas populo Caesar una cum hortis legavit, eas hic partim in hortos Pompei deportavit, partim in villam Scipionis. Agrum Campanum, qui cum de vectigalibus eximebatur, ut militibus daretur, tamen infligi magnum rei publicae vulnus putabamus, hunc tu compransoribus tuis et conlusoribus dividebas. Maximus vini numerus fuit, permagnum optimi pondus argenti, pretiosa vestis, multa et lauta supellex et magnifica multis locis non illa quidem luxuriosi hominis, sed tamen abundantis. Übersetzung nach C.N.v.Osiander bearbeitet von E.Gottwein : Sententiae excerptae: zu "Cic" und "Rede" 1089. Quisquamne divinare potest, quid vitii in auspiciis futurum sit, nisi qui de caelo servare constituit?